Na alle leuke tripjes naar Koli, St. Petersburg, Helsinki en Tallinn is er een week aangebroken waarin studeren centraal staat. Naar de universiteit gaan en de berg opfietsen zijn dingen die weer tot mijn dagelijkse bezigheden behoorden. Dit laatste was zo makkelijk nog niet na een week die berg oprijden met de auto!

Naast een aantal colleges heb ik ook miniexams. De man die dit vak geeft heb ik vast al eerder over verteld en is echt geniaal. Tijdens een miniexam zei hij ‘don’t talk just look’. We zitten allemaal naast elkaar in een normale collegezaal en mogen dus gewoon afkijken want dan kun je zelf beslissen of je het ermee eens bent of niet was zijn reden. Daarnaast heb ik voor mijn ‘moeilijkste’ vak een presentatie gegeven over Client choice in Zweden en in Zwitserland. Het niveau van de presentaties was echt dramatisch waardoor er totaal geen druk was.

Naast het studeren hebben we ook gedineerd met z’n allen. Zo heb ik Halusky geprobeerd, een typisch recept uit Slowakije wat bestaat uit aardappelen met kaas en bloem. Tijdens de dinners staat het toetje altijd centraal. Elke keer weer komt iedereen met taarten aanzetten en natuurlijk moet je elke taart proeven! Daarnaast hebben we volgens het Amerikaanse meisje het belangrijkste diner van het jaar gevierd; Thanksgiving. Dit wordt normaal gesproken op de 4^de donderdag in november gevierd maar vanwege onze trip naar lapland en andere omstandigheden vierden wij het op 11 november. De groep was opgedeeld in teams zodat ieder team een traditioneel thanksgiving recept kon maken van green bean casserole, sweet potatoes, rolls, mashed potatoes, candied carrots, pumpkin pie tot natuurlijk Turkey! Allemaal te lekker voor woorden en wie na deze maaltijd niet vol zat heeft echt iets verkeerds gedaan. Daarna met kaarsjes een wandeling gemaakt naar Neulamki hill onder het mom van st. maarten! Kortom een super geslaagde avond.

De dagen worden korter, inmiddels is het om vier uur al donker en duren de avonden heel lang. Hopen op de sneeuw wat dat maakt het volgens de Finnen wat aangenamer.

De nachtelijke wandelingen naar Neulamki Hill hebben zijn vruchten nog niet afgeworpen om het noorderlicht te zien. Deze wandeling is zo’n pretje nog niet omdat het er pikkedonker is. Gelukkig zijn we met een grote groep. Binnenkort hoop ik dan toch echt dit te bewonderen en iedereen houdt zijn app nauwlettend in de gaten, de foto’s zullen wel op facebook verschijnen als ik ze dan eindelijk heb gezien!

Heel veel liefs,

Marlou-Floor